In 2012 was de stichting op zoek naar een kindertherapeut. Ik was al aan het werk binnen het veld van Animal Assisted Therapy, ofwel dierondersteunde therapie. Dit leek me een geweldige baan. Ik was de laatste sollicitant en binnen vijf minuten waren we er al uit. 

Het pionieren in die beginperiode vond ik echt zo leuk; zoeken naar mogelijkheden, netwerk aanspreken en uitbreiden, het samen opbouwen en van niets naar iets werken. Die energie en daadkracht was super.

Vroeger vs. nu
Het team is inmiddels groter geworden. Vroeger moest ik echt alles zelf doen, van het regelen van locaties, het afsluiten van contracten tot het plaatsen van honden bij gastgezinnen. Nu zijn we zo groot dat dat niet meer hoeft. Voor mij persoonlijk is dat een fijne en goede verandering.

Leuke anekdote
Mijn collega Nicole en ik hebben op de meest vreemde plekken gewerkt. In oude schuren van een boerderij, met de varkensstal er direct achter, die we zelf grotendeels geïsoleerd hebben. We hebben zelfs met gaskachels in een tuin gewerkt, in de winter met onze dikste kleding aan. We gingen dan opwarmen bij de McDonalds in de pauze. 

"Naar de toekomst toe hoop ik dat de stichting de mensen die het het hardst nodig hebben, kan blijven helpen."

Mijn wens
Naar de toekomst toe hoop ik dat de stichting mensen die het het hardst nodig hebben, kan blijven helpen. Een gezonde stichting waarbij de menselijke maat heel belangrijk is, waar we nog steeds kunnen pionieren als het nodig blijkt en waar we het goede mogen behouden.