Bij de therapie zijn ze met die verschillende vragen aan de slag gegaan. Elke week gaat Senn ernaartoe. Een voorbeeld van een oefening is de focus-oefening met honden en 4 stoelen in de ruimte. Senn kreeg de opdracht om op elke stoel 1 zin van een huiswerk-opdracht te maken. Dat ging prima. De uitdaging kwam toen de therapeut een aantal honden toeliet in de ruimte, met de opdracht aan Senn om hen volledig te negeren en zijn huiswerk te maken. Maar Senn vond de honden veel te leuk en ging direct met zijn aandacht naar de honden toe. Hieruit bleek dat Senn zich best kán concentreren, maar dat hij andere dingen gewoon veel leuker vindt en er dan voor kan kiezen zich af te laten leiden. Zo gaat dat natuurlijk op school en thuis ook. Vervolgens ging de therapeut met Senn bedenken hoe ze dit kunnen oplossen. De honden zijn een middel om zichtbaar te maken wat er gebeurt en zodoende valt het kwartje bij Senn: dit wil ik anders gaan doen. 

Praten over je gevoel
Er is een hele mooie klik tussen de therapeut en Senn. Hij vindt het vaak niet zo makkelijk om te praten over wat hij voelt. Maar door de samenwerking met de honden en de therapeut lukt hem dat steeds beter. Ook als gezin leren ze hiervan. Waar ze zich eerder vaak aanpasten aan Senn door bijvoorbeeld lang aan vaste rituelen vast te houden, leren ze nu communiceren over waarom Senn het moeilijk vindt als iets anders gaat dan normaal. Door met kleurencodes te werken kan iedereen in het gezin goed vertellen hoe ze zich voelen (groen, oranje of rood). Als iemand zich ‘oranje’ of ‘rood’ voelt, bijvoorbeeld als je hoofd te vol zit, kunnen ze eerst kijken hoe dat beter (groen) wordt. Senn kan nu aangeven dat hij verandering soms moeilijk vindt, maar kan zich er ook beter overheen zetten omdat hij zich nu beter kan uiten. 

Ook als gezin doen ze mee met de therapie. Dan wordt meteen duidelijk wat er beter kan. Bijvoorbeeld bij een oefening waarbij iedereen een hond in een hoepel op de grond moest zien te krijgen. Dat werd een grote chaos omdat iedereen tegelijk met de eigen hond aan de slag ging en door elkaar praatte. Dus merkten ze: we moeten eerst overleggen met elkaar! 

Marloes is ontzettend positief over deze therapievorm. Zowel het werken met de honden als de connectie die de therapeut met Senn maakt is heel mooi om te zien. Het hele gezin heeft hier profijt van. Senn vindt het moeilijk om te praten, maar met een hond erbij is het iets makkelijker. Die is hem dan tot steun. En de therapeut maakt prachtige bruggetjes tussen wat ze ziet in de oefeningen met de honden en de praktijk waarin Senn kan toepassen wat hij leert.

Therapie, maar dan leuk
Senn vindt de therapie leuk en gezellig! Hij vindt de therapeut heel lief omdat ze hem altijd helpt en hem goed begrijpt. En hij vindt het heel leuk om met de honden te werken. Het liefst doet hij parcours: met de honden slalommen tussen pionnen, door buizen heen, etc. Soms verandert Alise (als oefening) iets in het parcours, dat vond hij eerst helemáál niet leuk, maar inmiddels weet hij beter hoe hij daarmee om kan gaan en is het niet meer zo erg. De honden Tristan en Winky zijn favoriet. Die zijn heel schattig en Tristan lijkt op één van hun eigen honden thuis. En hij merkt dat hij zich steeds iets zekerder voelt bij veranderende situaties en dat hij zich wat beter kan concentreren op school. Zelfs rekenen is nu iets minder moeilijk. 

Extra ondersteuning nodig
De school waar Senn heen gaat, De Bron, is prettig en klein. Hier hebben ze voldoende aandacht voor wat een kind nodig heeft. Het was de school die vorig jaar aan de bel trok. Senn is hartstikke slim en vrolijk, maar kan soms ineens moeite hebben met opdrachten die eigenlijk heel eenvoudig zijn. Het lijkt wel of er iets blokkeert, of dat hij ineens begint te piekeren en niet meer weet hoe hij bijvoorbeeld zijn boek moet pakken. Uiteindelijk lukt het wel, maar wat is hier aan de hand? Thuis merken zijn ouders ook wel dat hij soms moeite heeft met veranderingen. Maar hij is de oudste thuis, dus passen ze gewoon het een en ander aan om het gezellig te houden voor iedereen.

Samen met de school gingen Senns ouders (Marloes en Jos) op zoek naar therapie die zou passen bij Senn. De unieke aanpak van Hulphond Nederland sprak hen erg aan! Senn hoeft bijvoorbeeld niet tegen zijn zin in met een groep mensen te praten, dat past niet bij hem. Maar de combinatie met honden en de 1-op-1 begeleiding van een therapeut is voor hem heel fijn. 

Focussen, gevoelens uiten en veranderingen
In eerste instantie kwam de hulpvraag dus vooral vanuit school. Hoe zorgen we dat de cognitieve vaardigheden van Senn naar buiten komen en dat hij niet meer blokkeert? Thuis viel het ook op dat Senn zich moeilijk kon focussen en zich snel liet afleiden door wat er om hem heen gebeurt als hij bijvoorbeeld huiswerk maakt. Hij geeft dan snel op. Senn zelf gaf aan dat hij nieuwe situaties heel spannend vindt en dus wilde werken aan zijn zelfvertrouwen. 

Senn is elf jaar oud, hij woont met zijn ouders, twee jongere zusjes en twee lieve labradors in Vriezenveen. Natuurlijk moet hij naar school, maar daarnaast is hij het liefst lekker thuis spelletjes aan het spelen of buiten bezig. Bijvoorbeeld met de kippen in de tuin. Later wil hij tuinman worden! Zwemmen vindt hij ook leuk, vooral in de zomer.

Therapie met honden helpt Senn en het hele gezin beter communiceren