In 2004 vond ik een flyer in de brievenbus van KNGF. Destijds waren de kinderen nog te klein, maar de interesse was gewekt. Uiteindelijk zijn we bij Hulphond Nederland terecht gekomen en in 2007 kwam onze eerste hulphond-in-opleiding Ummie bij ons in huis. 

"Zo is het prachtig om te zien hoe Edo, één
van 'onze' pups, zijn baasje Walter helpt."

Ik heb heel veel mooie herinneringen aan al die jaren: de contacten met de vrijwilligers, het proces van pup tot hulphond en vooral om te zien en ervaren wat een hulphond kan betekenen voor een cliënt. Zo is het prachtig om te zien hoe Edo, één van ‘onze’ pups, zijn baasje Walter helpt, hoe gefixeerd hij op hem is, zonder ons te vergeten. 

Ik vind het fijn dat Hulphond Nederland de gastgezinnen goede begeleiding biedt, vooral in het begin met bijv. de e-learning. En ook de hoeveelheid kennis waarover de medewerkers van de stichting beschikken, dat is erg prettig. 

Vroeger vs. nu
Als ik één ding kon terugdraaien, dan zou ik teruggaan naar de pilot waar wij aan meegewerkt hebben; de pups in opleiding bleven toen langer bij de gastgezinnen en kregen de vervolgopleiding aan huis, zo leuk!

Leuke anekdote
Ooit was ik aan het oefenen met een pup bij de lokale Albert Heijn. We stonden ter voorbereiding op het afrekenen naast de band en ineens springt de hond, vanuit stilstand, op de band. Zowel de kassière als ikzelf schrokken behoorlijk, de mensen om ons heen moesten hard lachen. Ik was dus niet duidelijk genoeg geweest voor de hond.