Tekst: Inge Buitink | Fotografie: Chantal Hobbelen
Fijn eerste contact
“Wat zowel Baila voor mij betekende als Frits op dit moment, is vrijheid en zelfstandigheid. Alleen al het feit dat ik niet constant iemand naast me nodig heb is al zoveel waard. Hij helpt me met de dagelijkse handelingen als schoenen uittrekken, mijn jas uitdoen, het dekbed uit het overtrek halen, de was in de wasmachine doen, uit de droger halen en deuren open en dicht doen.”
“Ik neem daardoor gemakkelijker deel aan allerlei activiteiten. Ook zorgt Frits voor een fijn eerste contact. Iedereen kijkt toch in eerste instantie naar de hond en niet naar mijn rolstoel. Het heeft me ook heel veel mooie nieuwe contacten opgeleverd. Met het gastgezin van Baila heb ik bijvoorbeeld nog steeds contact, ook nu nog. Dat is heel erg leuk.”
Heb je tips om in deze tijd energiek en positief in het leven te blijven staan?
José is zo blij met haar hulphonden dat ze graag iets terug wilde doen. “Ik heb ruim 10 jaar gecollecteerd in Hoensbroek. Ook heb ik veel demonstraties op scholen gedaan. Dat vond ik echt geweldig om te doen. De allermooiste ervaring was op een school met kinderen met een vorm van autisme. Die hadden zoveel interesse in de hulphonden. Zelfs de kinderen die toch ook wat bang waren voor honden, kwamen in de kring bij ons zitten. Ik vond het zo fijn dat we kinderen hebben kunnen helpen om over hun angst heen te komen. Daarnaast ben ik met Baila en Frits bij de sportdagen van revalidatiecentrum Adelante geweest. Daardoor hebben ook anderen de stap naar Hulphond Nederland gezet. Tot slot hebben we onlangs een crowdfundactie opgezet voor een jongen die bij Adelante aan het revalideren was, maar die van zijn zorgverzekering geen goedkeuring kreeg voor een hulphond. Binnen korte tijd hadden we het geld daarvoor bij elkaar. Het is prachtig om te zien hoeveel vrijheid zijn hulphond hem geeft. Hij gaat weer naar buiten en heeft weer contact met mensen. Ik ben blij dat ik zo mijn steentje ook kan bijdragen.”
Meer weten over de avonturen van Baila en Frits?
Klik dan voor de Facebookpagina van Baila en Frits
De jeugdreuma van José had een zeer agressieve vorm waar niets aan te doen was. Ondanks de nieuwe heupen en nieuwe knieën die ze in de loop van de tijd heeft gekregen, verslechterde haar situatie zodanig dat ze al geruime tijd rolstoelgebonden is. In revalidatiecentrum Adelante in Hoensbroek maakte ze voor het eerst kennis met hulphonden. José: “Ik zag met welke dagelijkse handelingen een hulphond me zou kunnen helpen en wist dat dit ook iets voor mij zou zijn.” José doet in 2008 een aanvraag bij Hulphond Nederland, die gelukkig wordt goedgekeurd. Al na een paar maanden maakt ze kennis met haar eerste hulphond Baila. “Binnen een half uur wist ik dat Baila het zou worden. Het klikte zo goed. Ik ben toen ook naar een trainingsweek gegaan van Hulphond. Wat een ervaring was dat! Ik heb zo ontzettend veel geleerd van de fijne trainers. Over hoe honden denken, hoe je een band opbouwt en hoe je samenwerkt. Het was heel leerzaam en gezellig. Ook de nazorgtrainingen waren erg goed. Baila was een heerlijke hond, ik noemde haar mijn goudklompje. Als de zon op haar scheen was ze zo ontzettend mooi!”
Baila blijft, Frits komt erbij
José en Baila vormen samen een goed koppel maar in 2016 is het voor Baila tijd om met pensioen te gaan. “Ik kon alleen geen afstand van haar doen. We waren echte maatjes. Daarom besloot ik haar te houden.” Zo gebeurde het dat Baila mocht blijven en er tegelijkertijd aanvraag werd gedaan voor een volgende hulphond. “Tijdens de sessiedagen in Herpen heb ik Frits leren kennen. Ik heb toen ook met andere honden getraind, maar hoopte ik eigenlijk dat Frits mijn hulphond zou worden. Inderdaad belde Hulphond vier dagen later dat ze langs wilde komen voor een matchbezoek met Frits. De thuistrainingen verliepen voorspoedig. Hij was er al helemaal klaar voor, wist wat hij moest doen en bleek heel bereidwillig.”
“Tussen Baila en Frits ging het heel goed. Ze accepteerden elkaar en hebben veel met elkaar gespeeld. Ze bleken een twee-eenheid, hetgeen prachtig was om te zien.
Ik woon tegenover het revalidatiecentrum. De mensen daar genoten ervan als ze Baila en Frits samen buiten zagen spelen. In januari 2021, Baila is dan 14 jaar en 7 maanden, moest ik Baila laten inslapen. Dat was echt heel moeilijk. Baila betekende erg veel voor mij en de mensen om me heen. Ze ging naar iedereen toe die het moeilijk had en legde dan haar kop op hun schoot. Ze was er tijdens heel verdrietige perioden in mijn leven.”
“De laatste taak die Baila voor me wilde blijven doen was mijn jas uittrekken. Dat was haar werkje en onze routine geworden bij thuiskomst. Het was echt een kippenvel moment toen Frits, na de dood van Baila, precies hetzelfde deed. Zo van: ‘Dit is nu mijn taak’. Hij wist het meteen. Frits heeft wel een rouwperiode gehad waarin hij Baila bleef zoeken. Ook jankte hij veel. Ik moet er over nadenken of ik het straks weer zo zou willen doen. Frits ook bij mij met pensioen laten gaan. Twee honden in huis is namelijk niet makkelijk. Maar goed, het duurt hopelijk nog even voordat het zover is. Frits is echt een tophond. Ik hoef maar te fluiten en hij doet alles. Dan komt hij bijvoorbeeld meteen. Zelfs de trainers zeiden: ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Ik kan hem overal loslaten, hij blijft altijd bij me.”
José is een levendige vrouw van 64 jaar. Ze heeft veel interesses en houdt van gezelligheid binnen haar grote sociale netwerk. Door jeugdreuma vanaf haar 17e jaar is ze al lange tijd rolstoelgebonden. Tijdens haar periode in het revalidatiecentrum maakte ze kennis met het fenomeen hulphond en wist ze: ‘Dat is iets voor mij’. In 2008 kreeg ze hulphond Baila en sinds 2016 begeleidt hulphond Frits haar. Daardoor kan José weer optimaal genieten van alle activiteiten die ze graag onderneemt.
en zelfstandigheid."
Fijn eerste contact
“Wat zowel Baila voor mij betekende als Frits op dit moment, is vrijheid en zelfstandigheid. Alleen al het feit dat ik niet constant iemand naast me nodig heb is al zoveel waard. Hij helpt me met de dagelijkse handelingen als schoenen uittrekken, mijn jas uitdoen, het dekbed uit het overtrek halen, de was in de wasmachine doen, uit de droger halen en deuren open en dicht doen.”
“Ik neem daardoor gemakkelijker deel aan allerlei activiteiten. Ook zorgt Frits voor een fijn eerste contact. Iedereen kijkt toch in eerste instantie naar de hond en niet naar mijn rolstoel. Het heeft me ook heel veel mooie nieuwe contacten opgeleverd. Met het gastgezin van Baila heb ik bijvoorbeeld nog steeds contact, ook nu nog. Dat is heel erg leuk.”
Heb je tips om in deze tijd energiek en positief in het leven te blijven staan?
José is zo blij met haar hulphonden dat ze graag iets terug wilde doen. “Ik heb ruim 10 jaar gecollecteerd in Hoensbroek. Ook heb ik veel demonstraties op scholen gedaan. Dat vond ik echt geweldig om te doen. De allermooiste ervaring was op een school met kinderen met een vorm van autisme. Die hadden zoveel interesse in de hulphonden. Zelfs de kinderen die toch ook wat bang waren voor honden, kwamen in de kring bij ons zitten. Ik vond het zo fijn dat we kinderen hebben kunnen helpen om over hun angst heen te komen. Daarnaast ben ik met Baila en Frits bij de sportdagen van revalidatiecentrum Adelante geweest. Daardoor hebben ook anderen de stap naar Hulphond Nederland gezet. Tot slot hebben we onlangs een crowdfundactie opgezet voor een jongen die bij Adelante aan het revalideren was, maar die van zijn zorgverzekering geen goedkeuring kreeg voor een hulphond. Binnen korte tijd hadden we het geld daarvoor bij elkaar. Het is prachtig om te zien hoeveel vrijheid zijn hulphond hem geeft. Hij gaat weer naar buiten en heeft weer contact met mensen. Ik ben blij dat ik zo mijn steentje ook kan bijdragen.”
Meer weten over de avonturen van Baila en Frits?
Klik dan voor de Facebookpagina
van Baila en Frits.
en zelfstandigheid."
ADL-hulphond Frits:
De jeugdreuma van José had een zeer agressieve vorm waar niets aan te doen was. Ondanks de nieuwe heupen en nieuwe knieën die ze in de loop van de tijd heeft gekregen, verslechterde haar situatie zodanig dat ze al geruime tijd rolstoelgebonden is. In revalidatiecentrum Adelante in Hoensbroek maakte ze voor het eerst kennis met hulphonden. José: “Ik zag met welke dagelijkse handelingen een hulphond me zou kunnen helpen en wist dat dit ook iets voor mij zou zijn.” José doet in 2008 een aanvraag bij Hulphond Nederland, die gelukkig wordt goedgekeurd. Al na een paar maanden maakt ze kennis met haar eerste hulphond Baila. “Binnen een half uur wist ik dat Baila het zou worden. Het klikte zo goed. Ik ben toen ook naar een trainingsweek gegaan van Hulphond. Wat een ervaring was dat! Ik heb zo ontzettend veel geleerd van de fijne trainers. Over hoe honden denken, hoe je een band opbouwt en hoe je samenwerkt. Het was heel leerzaam en gezellig. Ook de nazorgtrainingen waren erg goed. Baila was een heerlijke hond, ik noemde haar mijn goudklompje. Als de zon op haar scheen was ze zo ontzettend mooi!”
Baila blijft, Frits komt erbij
José en Baila vormen samen een goed koppel maar in 2016 is het voor Baila tijd om met pensioen te gaan. “Ik kon alleen geen afstand van haar doen. We waren echte maatjes. Daarom besloot ik haar te houden.” Zo gebeurde het dat Baila mocht blijven en er tegelijkertijd aanvraag werd gedaan voor een volgende hulphond. “Tijdens de sessiedagen in Herpen heb ik Frits leren kennen. Ik heb toen ook met andere honden getraind, maar hoopte ik eigenlijk dat Frits mijn hulphond zou worden. Inderdaad belde Hulphond vier dagen later dat ze langs wilde komen voor een matchbezoek met Frits. De thuistrainingen verliepen voorspoedig. Hij was er al helemaal klaar voor, wist wat hij moest doen en bleek heel bereidwillig.”
“Tussen Baila en Frits ging het heel goed. Ze accepteerden elkaar en hebben veel met elkaar gespeeld. Ze bleken een twee-eenheid, hetgeen prachtig was om te zien.
Ik woon tegenover het revalidatiecentrum. De mensen daar genoten ervan als ze Baila en Frits samen buiten zagen spelen. In januari 2021, Baila is dan 14 jaar en 7 maanden, moest ik Baila laten inslapen. Dat was echt heel moeilijk. Baila betekende erg veel voor mij en de mensen om me heen. Ze ging naar iedereen toe die het moeilijk had en legde dan haar kop op hun schoot. Ze was er tijdens heel verdrietige perioden in mijn leven.”
“De laatste taak die Baila voor me wilde blijven doen was mijn jas uittrekken. Dat was haar werkje en onze routine geworden bij thuiskomst. Het was echt een kippenvel moment toen Frits, na de dood van Baila, precies hetzelfde deed. Zo van: ‘Dit is nu mijn taak’. Hij wist het meteen. Frits heeft wel een rouwperiode gehad waarin hij Baila bleef zoeken. Ook jankte hij veel. Ik moet er over nadenken of ik het straks weer zo zou willen doen. Frits ook bij mij met pensioen laten gaan. Twee honden in huis is namelijk niet makkelijk. Maar goed, het duurt hopelijk nog even voordat het zover is. Frits is echt een tophond. Ik hoef maar te fluiten en hij doet alles. Dan komt hij bijvoorbeeld meteen. Zelfs de trainers zeiden: ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen? Ik kan hem overal loslaten, hij blijft altijd bij me.”
José is een levendige vrouw van 64 jaar. Ze heeft veel interesses en houdt van gezelligheid binnen haar grote sociale netwerk. Door jeugdreuma vanaf haar 17e jaar is ze al lange tijd rolstoelgebonden. Tijdens haar periode in het revalidatiecentrum maakte ze kennis met het fenomeen hulphond en wist ze: ‘Dat is iets voor mij’. In 2008 kreeg ze hulphond Baila en sinds 2016 begeleidt hulphond Frits haar. Daardoor kan José weer optimaal genieten van alle activiteiten die ze graag onderneemt.
Tekst: Inge Buitink | Fotografie: Chantal Hobbelen
