De eerste vraag was: "Wil je het nog wel een kans geven?"
Als je niet slaapt, word je knettergek!
Ik kan nu oprecht zeggen dat ik blij ben dat ik er nog ben. En daar ben ik de mensen van het Domingo House de rest van mijn leven enorm dankbaar voor.
Een trauma is een onverwerkte gebeurtenis uit het verleden. Een trauma is niet zichtbaar, enkel voelbaar. Er zijn verschillende soorten trauma’s. Als iets één keer gebeurt, bijv. een ongeluk, dan spreken we van een enkelvoudig trauma. Wanneer meerdere nare ervaringen plaatsvinden over een langere periode, spreken we van een meervoudig of complex trauma. Een meervoudig of complex trauma kan het karakter en de ontwikkeling beïnvloeden omdat het ‘dieper’ in het systeem is opgenomen. Symptomen van een trauma worden door iedereen anders ervaren en je kunt op verschillende momenten hier last van krijgen. Kort na de gebeurtenis of pas jaren later. Een trauma kan ook leiden tot andere problemen, zoals depressie, angst, verslaving of een laag zelfbeeld.
Tekst: Arianne Le Duc (Hulphond Nederland) • Fotografie: Eva Langens
De namen van alle betrokkenen in dit artikel zijn gefingeerd om hun privacy te beschermen.
Petra van Benten is Hoofd Therapie Volwassenen van het Domingo House.
“We werken altijd in duo’s en een behandeling duurt ca. 2 tot 3 uur. We stellen samen met de cliënt doelen vast die doorgaans binnen 20 tot 25 behandelingen bereikt worden. Tijd en veranderingsbereidheid zijn daarin duidelijke voorwaarden. Is dat er niet, dan gaan we de behandeling niet aan. Bij mensen met een trauma is de verbinding tussen hoofd en lichaam verbroken. Door die te herstellen kunnen we tot de kern doordringen, kunnen ze ‘profiteren’ van het op hen persoonlijk afgestemde traject en zijn ze uiteindelijk weer in staat om autonomie en regie over hun eigen leven te hebben.”
steeds, doe ik werk wat ik echt leuk vind met een duidelijke regelmaat en heb een heel fijn contact met mijn dochter. Het overwinnen van een gitzwarte periode in je leven is als een ketting met heel veel schakels. En die ketting is zo sterk als de zwakste schakel. Het Domingo House, en dan natuurlijk in het bijzonder mijn behandelaars, zijn voor mij een ontzettend sterke schakel geweest in de weg naar mijn herstel. Ik kan nu oprecht zeggen dat ik blij ben dat ik er nog ben. En daar ben ik de mensen van het Domingo House de rest van mijn leven enorm dankbaar voor.”
En toch ging het langzaam bergafwaarts met Ronald. Hij begon steeds slechter te slapen, kreeg donkere gedachten en zag eigenlijk de toegevoegde waarde van zichzelf niet meer. ”Door zijn jeugd, doordat Ronald zichzelf wegcijfert en doordat hij niet doet wat hij echt leuk vindt, komt hij steeds verder van zichzelf af te staan en begint het te spoken in zijn hoofd. En dat gaat van kwaad tot erger. Zo erg zelfs dat het uitmondt in een chronisch slaapgebrek. “Als je niet slaapt, word je uiteindelijk echt knettergek”, zegt Ronald. Je gaat gekke dingen denken en uiteindelijk ook doen. Ik had nergens meer zin in, ging steeds minder doen, wilde van mijn bedrijf af en zag het gewoon niet meer zitten. Ik voelde me overbodig, dacht dat de wereld beter af zou zijn zonder mij”. Een zoektocht naar zelfdoding eindigt uiteindelijk ook in een daadwerkelijke poging. Gelukkig wordt Ronald op tijd gevonden en opgenomen op de Paas-afdeling van het ziekenhuis.
Zelfverzekerd stapt hij de ruimte binnen. Een grote, sterke man met een mooie lach en ferme handdruk. “Ik ben Ronald, aangenaam.” Ronald is één van de eerste cliënten die het volledige therapieprogramma in het Domingo House doorlopen heeft; een plek waar volwassenen die kampen met psychotrauma en vastgelopen zijn in hun huidige GGZ-behandeling, een uniek en op maat gemaakt therapietraject volgen met doorgaans zeer positieve resultaten.
Sterke schakel
In het Domingo House leert Ronald meer naar zichzelf te luisteren, voor zichzelf te kiezen en zich te richten op zichzelf en de meest belangrijke mensen om hem heen. “Ik had een heel rijk sociaal leven, kende iedereen in mijn woonplaats en iedereen kende mij. ‘Nee zeggen’ kwam niet in mijn woordenboek voor en zo ging ik vaak aan mijn eigen behoeften voorbij. Door maar heel veel mensen te helpen en goed te doen, had ik immers bestaansrecht, was ik nuttig en deed ik ertoe. Toch voelde dat niet zo…” Nu, twee jaar later, beperk ik mijn contacten nog
Domingo House
In het ziekenhuis heeft Ronald gesprekken met psychiaters en psychologen. “Op zich capabele mensen maar de kille omgeving waarin ik verbleef deed me gewoon geen goed. Uiteindelijk heeft mijn zus me mee naar huis mogen nemen, na de belofte dat ik niet nog eens een poging zou doen.” In de tijd daarna ondergaat Ronald diverse behandelingen bij verschillende psychologen. “Ik heb zelfs een aantal weken in het buitenland doorgebracht bij een psycholoog. Daar had ik een fijne tijd, werd er ook heerlijk verwend, maar het bracht me simpelweg niet verder.” Door vrienden wordt Ronald gewezen op het Domingo House, zonder al te veel vertrouwen neemt Ronald contact op. “De eerste vraag
die Petra (zie kader) me stelde was ‘Wil je het wel nog een kans geven?’ Vanaf het eerste moment voelt het goed voor Ronald. “Ik had meteen het gevoel dat ik de mensen van het Domingo House 100% kon vertrouwen. De prachtige, rustgevende omgeving in combinatie met het fijne team van zeer kundige behandelaars, de persoonlijke aanpak en het feit dat ik geen tijdsdruk voelde, brachten me steeds verder. In tegenstelling tot eerdere behandelingen, op onpersoonlijke plekken en op tijd en uur met telkens een andere behandelaar, nam men hier echt de tijd voor me, had ik het gevoel dat er hier wel echt naar me geluisterd werd en werkelijk alles bespreekbaar was, ook mijn wens om niet meer verder te willen.”
Als ik hem vraag waarom hij bij het Domingo House terecht gekomen is, krijg ik niet direct een heel duidelijk antwoord. Ik merk dat hij het lastig vindt om zijn verhaal aan een vreemde te vertellen. “Eric zou zeggen dat dit ook bij mijn herstel hoort, dus ik doe het maar gewoon”, zegt hij, verwijzend naar één van zijn medebehandelaars. Ronald vertelt me over zijn jeugd, waarin hij zich eigenlijk teveel voelde, niet gewenst. “Ik was een nakomer, ongepland en ik heb me eigenlijk ook altijd ongewenst gevoeld.” Niettemin was hij succesvol, werkte bijna 24 uur per dag en had een enorm grote sociale kring om zich heen.
Van succes naar slaapgebrek
Ronald was een echte vrijbuiter, werkte bijna 24/7 en had zo’n 4, 5 banen tegelijk. “Naast het hebben van een sportschool, organiseerde ik sportreizen, werkte als trainer, chauffeur en adviseur. Ik had een geweldige dochter, veel kennissen en vrienden en was eigenlijk altijd bezig.”
Als je niet slaapt, word je knettergek!
Ik kan nu oprecht zeggen dat ik blij ben dat ik er nog ben. En daar ben ik de mensen van het Domingo House de rest van mijn leven enorm dankbaar voor.
Domingo House
In het ziekenhuis heeft Ronald gesprekken met psychiaters en psychologen. “Op zich capabele mensen maar de kille omgeving waarin ik verbleef deed me gewoon geen goed. Uiteindelijk heeft mijn zus me mee naar huis mogen nemen, na de belofte dat ik niet nog eens een poging zou doen.” In de tijd daarna ondergaat Ronald diverse behandelingen bij verschillende psychologen. “Ik heb zelfs een aantal weken in het buitenland doorgebracht bij een psycholoog. Daar had ik een fijne tijd, werd er ook heerlijk verwend, maar het bracht me simpelweg niet verder.” Door vrienden wordt Ronald gewezen op het Domingo House, zonder al te veel vertrouwen neemt Ronald contact op. “De eerste die Petra (zie kader) me stelde was ‘Wil je het wel nog een kans geven?’ Vanaf het eerste moment voelt het goed voor Ronald. “Ik had meteen het gevoel dat ik de mensen van het Domingo House 100% kon vertrouwen. De prachtige, rustgevende omgeving in combinatie met het fijne team van zeer kundige behandelaars, de persoonlijke aanpak en het feit dat ik geen tijdsdruk voelde, brachten me steeds verder. In tegenstelling tot eerdere behandelingen, op onpersoonlijke plekken en op tijd en uur met telkens een andere behandelaar, nam men hier echt de tijd voor me, had ik het gevoel dat er hier wel echt naar me geluisterd werd en werkelijk alles bespreekbaar was, ook mijn wens om niet meer verder te willen.
Een trauma is een onverwerkte gebeurtenis uit het verleden. Een trauma is niet zichtbaar, enkel voelbaar. Er zijn verschillende soorten trauma’s. Als iets één keer gebeurt, bijv. een ongeluk, dan spreken we van een enkelvoudig trauma. Wanneer meerdere nare ervaringen plaatsvinden over een langere periode, spreken we van een meervoudig of complex trauma. Een meervoudig of complex trauma kan het karakter en de ontwikkeling beïnvloeden omdat het ‘dieper’ in het systeem is opgenomen. Symptomen van een trauma worden door iedereen anders ervaren en je kunt op verschillende momenten hier last van krijgen. Kort na de gebeurtenis of pas jaren later. Een trauma kan ook leiden tot andere problemen, zoals depressie, angst, verslaving of een laag zelfbeeld.
Tekst: Arianne Le Duc (Hulphond Nederland)
Fotografie: Eva Langens
De namen van alle betrokkenen in dit artikel zijn gefingeerd om hun privacy te beschermen.
Petra van Benten is
Hoofd Therapie Volwassenen
van het Domingo House.
“We werken altijd in duo’s en een behandeling duurt ca. 2 tot 3 uur. We stellen samen met de cliënt doelen vast die doorgaans binnen 20 tot 25 behandelingen bereikt worden. Tijd en veranderingsbereidheid zijn daarin duidelijke voorwaarden. Is dat er niet, dan gaan we de behandeling niet aan. Bij mensen met een trauma is de verbinding tussen hoofd en lichaam verbroken. Door die te herstellen kunnen we tot de kern doordringen, kunnen ze ‘profiteren’ van het op hen persoonlijk afgestemde traject en zijn ze uiteindelijk weer in staat om autonomie en regie over hun eigen leven te hebben.”
Sterke schakel
In het Domingo House leert Ronald meer naar zichzelf te luisteren, voor zichzelf te kiezen en zich te richten op zichzelf en de meest belangrijke mensen om hem heen. “Ik had een heel rijk sociaal leven, kende iedereen in mijn woonplaats en iedereen kende mij. ‘Nee zeggen’ kwam niet in mijn woordenboek voor en zo ging ik vaak aan mijn eigen behoeften voorbij. Door maar heel veel mensen te helpen en goed te doen, had ik immers bestaansrecht, was ik nuttig en deed ik ertoe. Toch voelde dat niet zo…” Nu, twee jaar later, beperk ik mijn contacten nog steeds, doe ik werk wat ik echt leuk vind met een duidelijke regelmaat en heb een heel fijn contact met mijn dochter. Het overwinnen van een gitzwarte periode in je leven is als een ketting met heel veel schakels. En die ketting is zo sterk als de zwakste schakel. Het Domingo House, en dan natuurlijk in het bijzonder mijn behandelaars, zijn voor mij een ontzettend sterke schakel geweest in de weg naar mijn herstel. Ik kan nu oprecht zeggen dat ik blij ben dat ik er nog ben. En daar ben ik de mensen van het Domingo House de rest van mijn leven enorm dankbaar voor.”
Als ik hem vraag waarom hij bij het Domingo House terecht gekomen is, krijg ik niet direct een heel duidelijk antwoord. Ik merk dat hij het lastig vindt om zijn verhaal aan een vreemde te vertellen. “Eric zou zeggen dat dit ook bij mijn herstel hoort, dus ik doe het maar gewoon”, zegt hij, verwijzend naar één van zijn medebehandelaars. Ronald vertelt me over zijn jeugd, waarin hij zich eigenlijk teveel voelde, niet gewenst. “Ik was een nakomer, ongepland en ik heb me eigenlijk ook altijd ongewenst gevoeld.” Niettemin was hij succesvol, werkte bijna 24 uur per dag en had een enorm grote sociale kring om zich heen.
Van succes naar slaapgebrek
Ronald was een echte vrijbuiter, werkte bijna 24/7 en had zo’n 4, 5 banen tegelijk. “Naast het hebben van een sportschool, organiseerde ik sportreizen, werkte als trainer, chauffeur en adviseur. Ik had een geweldige dochter, veel kennissen en vrienden en was eigenlijk altijd bezig.” En toch ging het langzaam bergafwaarts met Ronald. Hij begon steeds slechter te slapen, kreeg donkere gedachten en zag eigenlijk de toegevoegde waarde van zichzelf niet meer. ”Door zijn jeugd, doordat Ronald zichzelf wegcijfert en doordat hij niet doet wat hij echt leuk vindt, komt hij steeds verder van zichzelf af te staan en begint het te spoken in zijn hoofd. En dat gaat van kwaad tot erger. Zo erg zelfs dat het uitmondt in een chronisch slaapgebrek. “Als je niet slaapt, word je uiteindelijk echt knettergek”, zegt Ronald. Je gaat gekke dingen denken en uiteindelijk ook doen. Ik had nergens meer zin in, ging steeds minder doen, wilde van mijn bedrijf af en zag het gewoon niet meer zitten. Ik voelde me overbodig, dacht dat de wereld beter af zou zijn zonder mij”. Een zoektocht naar zelfdoding eindigt uiteindelijk ook in een daadwerkelijke poging. Gelukkig wordt Ronald op tijd gevonden en opgenomen op de Paas-afdeling van het ziekenhuis.
Zelfverzekerd stapt hij de ruimte binnen. Een grote, sterke man met een mooie lach en ferme handdruk. “Ik ben Ronald, aangenaam.” Ronald is één van de eerste cliënten die het volledige therapieprogramma in het Domingo House doorlopen heeft; een plek waar volwassenen die kampen met psychotrauma en vastgelopen zijn in hun huidige GGZ-behandeling, een uniek en op maat gemaakt therapietraject volgen met doorgaans zeer positieve resultaten.