Irene leerde het fenomeen ‘hulphond’ kennen toen een van haar kinderen jaren geleden therapie kreeg waarbij een hulphond werd ingezet. “Dat was destijds niet via Hulphond Nederland”, vertelt ze. “Ik kende Hulphond Nederland niet, maar door die therapiesessies zag ik wat er bereikt kan worden met honden. Zo werd mijn interesse gewekt, ik ging wat rondzoeken op internet en zo kwam ik Hulphond Nederland tegen. Ik vond het geweldig wat zij allemaal doen.”

Afscheid nemen
Irene vertelt dat het voor haar gezin in die periode nog geen goed tijdstip was om gastgezin te worden voor een hond. “Ik wilde goed aan de kinderen kunnen uitleggen dat je op een gegeven moment ook weer afscheid moet nemen van een hulphond in opleiding. Dat is voor elk kind – maar ook voor een volwassene – een lastig moment. Vooral als je kinderen hebt met een andere achtergrond die extra behoefte hebben aan veiligheid en zekerheid, moet je dat pas doen als je zeker weet dat de kinderen het aan kunnen. Ik wilde zeker weten dat onze kinderen geen problemen zouden krijgen met het afscheid nemen en dat ze oud genoeg waren om te begrijpen wat het opvoeden van een hulphond in opleiding inhoudt.”

Blanco
Irene en haar gezin hadden nauwelijks ervaring met honden toen in 2018 hun eerste hulphond in huis kwam. Irene: “Vroeger als kind hadden wij thuis wel een hondje maar dat is lang geleden. Mijn man en onze kinderen hadden nooit honden gehad. Persoonlijk denk ik dat onze minimale ervaring met honden eerder een voordeel dan een nadeel is. Toen onze eerste hulphond bij ons kwam, gingen we er blanco in. Dan sta je ook echt open voor alle informatie en aanwijzingen die je krijgt van Hulphond Nederland.”

Sinterklaascadeautje
Die eerste jonge hulphond in huis bij de familie was Cleon, een Golden Retriever van zeven maanden oud. Irene: “Hij kwam vanuit een ander gastgezin bij ons terecht. Cleon is acht maanden bij ons geweest en hij

is uiteindelijk ADL-hulphond geworden. We hebben ontzettend veel plezier met hem gehad. Daarna kwam Rex, een kruising Labrador, Golden Retriever en Wetterhoun. Ook Rex was een hele lieve hond. Hij liep mij overal achterna en lag het liefst met zijn hoofd op mijn voeten. Soms was hij wat angstig op het station en bij de lift. Daarom wilden ze hem, toen hij 13 maanden oud was, bij Hulphond Nederland observeren. Hieruit bleek dat hij helaas niet geschikt was om hulphond te worden. We hebben Rex nog een paar dagen thuis gehad om afscheid van hem te nemen en daarna wisten we zeker dat we weer heel graag een pup in huis wilden. Dat werd Izzy.” Op 4 december 2019 kwam pup in opleiding Izzy in huis bij Irene en haar gezin. Izzy is een kruising Labrador, Golden Retriever. “Ze was een Sinterklaascadeautje”, lacht Irene. “Izzy is een heerlijk, ongecompliceerd hondje. Ze is slim en ontzettend lief. We genieten met volle teugen van haar.”

Duidelijk en consequent
Irene vertelt dat je als gastgezin van Hulphond Nederland veel informatie krijgt. “Je krijgt lessen, op locatie, theorielessen en groepslessen. Vanwege de coronacrisis liggen die lessen en bijeenkomsten nu stil en ik moet je zeggen dat ik het echt mis. De lessen zijn leuk, je kunt vragen stellen over alles waar je met je hondje tegenaan loopt. Je leert een ‘probleem’ of probleempje te ontleden en zo stap voor stap op te lossen. Als iets niet werkt dan probeer je een andere manier en zo werk je in heel kleine stapjes naar een oplossing. Tijdens de lessen heb ik vooral geleerd hoe belangrijk het is om consequent te zijn. Ik denk dat ik binnen ons gezin wel de meest consequente ben en natuurlijk probeer ik dat ook op de kinderen over te brengen. Maar als het ene kind het leuk vindt als de hond op schoot klimt, en de ander niet consequent reageert als hij springt of aan de lijn trekt, mist de hond soms wat duidelijkheid. Nu ervaren de kinderen dat het wérkt als je duidelijk bent. Ze zien dat Izzy beter leert als ze consequent zijn en dus krijgen ze het opvoeden steeds beter in de vingers. Het is mooi om te zien hoe je als mens, als gezin kunt leren van een hond.”

Irene Poort woont in Wageningen, samen met haar echtgenoot, drie geadopteerde kinderen, twee katten én hulphond in opleiding Izzy. Izzy leert natuurlijk veel dingen van haar gastgezin, maar op hun beurt leren Irene en haar familie ook belangrijke zaken van hun jonge hulphond.

Tekst: Janine Verschure   |    Fotografie: Kelsie Lentjes